بسته به جنس، سختي, ابعاد و شكل نمونه ممكن است از روشهاي اره دستي، اره لنگ، اره نواري، كاتر، هوا برش، برش پلاسما، وايركات، واترجت، قيچي، تراش و غيره استفاده شود.
- اره دستي: براي نمونههاي كوچك، با سختي پايين همچون Al و Cu، ورقهاي نازك و …
- اره لنگ: براي نمونههاي بزرگ، عمدتاً فولادي و چدني (پايه آهن) و با سختي متوسط (تا حدود HV350). (تذكر: بايد امكان بستن نمونه به گيره اره لنگ وجود داشته باشد.)
- اره نواري: همان كاربرد اره لنگ را دارد، لكن براي نمونههاي كمي سختتر. ضمن اينكه سرعت برشكاري در اينجا بيشتر است. (تذكر: بايد امكان بستن نمونه به گيره اره نواري وجود داشته باشد.)
- كاتر: در دو نوع آزمايشگاهي (براي نمونههاي كوچك) و كارگاهي (براي نمونههاي بزرگ) جهت برش نمونههاي با سختي بالا، در صورتي که امكان بستن آن به گيره كاتر باشد، بكار ميرود.
- هوا برش و برش پلاسما: جهت تهيه نمونههاي كوچك از نمونههاي بسيار بزرگ يا ضخيم كه حمل و نقل آنها مشكل بوده يا امكان استفاده از روشهاي فوق در آنها وجود ندارد بكار ميرود. اثرات حرارتي برش در اينجا اجتناب ناپذير بوده و نمونه آزمايش بايد تا حد لازم دور از محل برش تهيه شود.
- واير كات: براي برش دقيق يا برش نمونههاي خيلي سخت يا با اشكال پيچيده. اثرات حرارتي در اين روش حداقل است و بعضاً باعث ايجاد يك لايه سفيد رنگ recast در حد يكي دو ميكرون مي شود.
- واترجت: توسط جت مخلوطي از آب و مواد ساينده براي نمونه هاي مختلف تا ضخامت حدود ۵۰ ميليمتر بكار مي رود.در اين روش با توجه به حضور آب، اثرات حرارتي نداريم.
- قيچي: براي برش سيم، مفتول يا ورق
اره نواری اره لنگ اره دستی هوا برش
قیچی واتر جت کاتر وایرکات
